به گزارش مشرق به نقل از فارس، اگر صحبت های محمود گودرزی وزیر ورزش و جوانان در مورد استعفای محمد رویانیان را هزار بار دیگر بخوانیم قابل هضم که نیست هیچ برای ما اهالی رسانه که ریز و درشت، پایین و بالا، تلخ و شیرین و ... این ورزش را هزاران بار دیده ایم، قابل تامل است.
محمود گودرزی نویسنده کتاب مدیریت رفتار سازمانی در ورزش به گونه ای در مورد استعفای رویانیان واکنش نشان داد که ما را به شک آورد نویسنده این کتاب همانی است که از چنین ادبیاتی در مورد استعفای مدیرعامل یک تیم مردمی و محبوب استفاده کرده است.
گودرزی وقتی در حال بازدید از آکادمی ملی فوتبال بود وقتی با پرسش خبرنگاران در مورد استعفای رویانیان که بعد از شکست سرخپوشان مقابل گسترش فولاد به طور رسمی اعلام شد، روبرو شد در نهایت تعجب و در واکنشی غیر قابل انتظار عنوان کرد که به این مسائل اهمیت ندهید، این مسائل کوچک است و بعدا به این مسائل کوچک می پردازد.
در این گزارش به هیچ وجه قصد حمایت یک طرفه و مطلق نسبت به عملکرد محمد رویانیان و حتی علی فتح الله زاده مدیرعامل استقلال را نداریم که چه بسا در همین خبرگزاری فارس بارها عملکرد مدیران سرخابی را در بوته نقد قرار دادیم و گاها هم پیش آمده که مدیران دو تیم استقلال و پرسپولیس نسبت به برخی نقدهای خبرگزاری انتقادهایی داشته اند.
در همین موارد اخیر نسبت به تصمیمات باشگاه پرسپولیس و استقلال در بیانیه نویسی های اخیر خود نقد صریحانه ای داشتیم و معتقد بودیم که دو مدیرعامل برای هیچ و پوچ به جان هم افتاده اند و در مذمت این رفتار هم خنثی نبودیم اما نمی توانیم رعایت عدالت را نداشته باشیم.
روزی روزگاری برای پرسپولیس و استقلال زیر ۵۰ هزار هوادار در ورزشگاه آزادی حاضر نمی شد و یا این دو تیم در هر شهرستانی پا می گذاشتند کمتر از ۱۰ هزار نفر به استقبال آنها نمی رفت ولی اکنون چه؟ آیا تقصیر را فقط باید در مدیریت دو باشگاه و یا ضعف های فنی دو تیم دانست؟
درست است که روزگار فوتبال ایران خوب و شیرین نیست و فوتبال درچرخه ای از بی انگیزگی و بی استعدادی افتاده است اما دلیل نمی شود که به همین راحتی تیشه به ریشه دو باشگاهی زده شود که پشتوانه میلیونی مردم در داخل و خارج از ایران را دارد.
مسئله این است که آیا به واقع جناب وزیر ورزش و جوانان که بیشترین سابقه اش در مدیریت ورزشی دانشگاه بوده به خوبی به این آگاهی رسیده که پرسپولیس و استقلال قلب تپنده این ورزش هستند؟ چطور می شود دو باشگاه مردمی زیر نظر ارگان دولتی باشند، هوادار میلیونی داشته باشند_ بماند که سیاست های غلط مدیریتی باعث کاهش تماشاگران شده_ بی پول باشند؛ برای ارتزاق روزی چشم به دست دولت دوخته باشند، راه‌های درآمدزایی دو تیم در پیچ و خم های دولتی و اداری به بن بست بخورد، حق پخش تلویزیونی آنها نادیده گرفته شود، آن وقت وزیر ورزش با صراحت لهجه ای که در ذوق هر علاقه مند به فوتبال و ورزش می زند، رسیدگی به وضعیت پرسپولیس را بی اهمیت و کوچک می خواند.
شاید پرسپولیس و استقلال در سال های اخیر نتوانسته باشند در مجامع بین المللی جامی کسب کنند اما همه اهالی ورزش به خوبی می دانند که ایجاد علاقه و شوقی که این دو تیم در داخل ایجاد می کنند کمتر کسی می تواند انجام دهد. شاید اتفاقات خوب ورزشی به طور مقطعی در بین مردم ایجاد انگیزه و نشاط کند اما آنچه دائمی با مردم است فوتبال و وضعیت پرسپولیس و استقلال است.
هنوز هم نوع برخورد وزیر ورزش با استعفای رویانیان غیر قابل هضم است. اگر بحث شخصی است و گودرزی از مدیران دو باشگاه پرسپولیس و استقلال خوشش نمی‌آید_ که نوع واکنش ها و صحبت های چنین چیزی را نشان میدهد_ گناه هواداران دو تیم چیست؟ آیا زیر سوال بردن دو باشگاهی که به دلیل لجبازی های مدیریتی روزگار خوبی را سپری نمی کنند که البته بیشتر بحث ما مالی و چارت سازمانی دو باشگاه است، سود بیشتری دارد یا ضررهایی می زند که تا سال ها قابل جبران نیست؟
آیا ادبیاتی که وزیر ورزش برای این مسئله انتخاب کرده، واقعا ادبیات خودش است یا اینکه مشاورها در حال دادن نظراتی هستند که باید در آنها تجدید نظر کرد!
وقتی وزیر ورزش در مورد مدیرعامل پرسپولیس به راحتی از لفظ کم اهمیت و حاشیه نام می برد چطور توقع دارد محمد دادکان که به وی مدیرعاملی پرسپولیس پیشنهاد شد به خود این جسارت و جرات را بدهد که مدیریت باشگاهی را بپذیرد که هیچ حامی معنوی و مالی در دولت ندارد. آیا دادکان باید این اشتباه را بکند؟ آیا همین ما فردا از دادکان گلایه نمی کنیم که چرا موفق نبوده است؟
وقتی دادکان می شنود که توجه به سرخابی ها بی اهمیت جلوه داده می شود، پس چطور می تواند امیدوار باشد که می تواند روزی روزگاری این بدهی‌های میلیاردی را حل و فصل کند؟
این روزها باید به این هم فکر کنیم شاید فردا و پس فردایی هم این اتفاق برای استقلال رخ دهد.
وقتی برای وزیر ورزش اتفاقی که برای پرسپولیس رخ داده بی اهمیت و کوچک بوده باید هم منتظر چنین سیه روزی برای استقلال هم باشیم.
سخن با وزیر ورزش و جوانان است. سخن با مشاورانی است که شاید به وزیر خط می دهند.
امروز اگر تعداد تماشاگران پرسپولیس و استقلال به کمتر از ۵ هزار نفر رسیده مقصر فقط مباحث فنی نیست. دوستان مدیر راه های اشتباه رفته دیگران را نروید. مرگ پرسپولیس و استقلال یعنی مرگ نشاط ورزشی در جامعه.
محمود گودرزی نویسنده کتاب مدیریت رفتار سازمانی در ورزش به گونه ای در مورد استعفای رویانیان واکنش نشان داد که ما را به شک آورد نویسنده این کتاب همانی است که از چنین ادبیاتی در مورد استعفای مدیرعامل یک تیم مردمی و محبوب استفاده کرده است.
گودرزی وقتی در حال بازدید از آکادمی ملی فوتبال بود وقتی با پرسش خبرنگاران در مورد استعفای رویانیان که بعد از شکست سرخپوشان مقابل گسترش فولاد به طور رسمی اعلام شد، روبرو شد در نهایت تعجب و در واکنشی غیر قابل انتظار عنوان کرد که به این مسائل اهمیت ندهید، این مسائل کوچک است و بعدا به این مسائل کوچک می پردازد.
در این گزارش به هیچ وجه قصد حمایت یک طرفه و مطلق نسبت به عملکرد محمد رویانیان و حتی علی فتح الله زاده مدیرعامل استقلال را نداریم که چه بسا در همین خبرگزاری فارس بارها عملکرد مدیران سرخابی را در بوته نقد قرار دادیم و گاها هم پیش آمده که مدیران دو تیم استقلال و پرسپولیس نسبت به برخی نقدهای خبرگزاری انتقادهایی داشته اند.
در همین موارد اخیر نسبت به تصمیمات باشگاه پرسپولیس و استقلال در بیانیه نویسی های اخیر خود نقد صریحانه ای داشتیم و معتقد بودیم که دو مدیرعامل برای هیچ و پوچ به جان هم افتاده اند و در مذمت این رفتار هم خنثی نبودیم اما نمی توانیم رعایت عدالت را نداشته باشیم.
روزی روزگاری برای پرسپولیس و استقلال زیر ۵۰ هزار هوادار در ورزشگاه آزادی حاضر نمی شد و یا این دو تیم در هر شهرستانی پا می گذاشتند کمتر از ۱۰ هزار نفر به استقبال آنها نمی رفت ولی اکنون چه؟ آیا تقصیر را فقط باید در مدیریت دو باشگاه و یا ضعف های فنی دو تیم دانست؟
درست است که روزگار فوتبال ایران خوب و شیرین نیست و فوتبال درچرخه ای از بی انگیزگی و بی استعدادی افتاده است اما دلیل نمی شود که به همین راحتی تیشه به ریشه دو باشگاهی زده شود که پشتوانه میلیونی مردم در داخل و خارج از ایران را دارد.
مسئله این است که آیا به واقع جناب وزیر ورزش و جوانان که بیشترین سابقه اش در مدیریت ورزشی دانشگاه بوده به خوبی به این آگاهی رسیده که پرسپولیس و استقلال قلب تپنده این ورزش هستند؟ چطور می شود دو باشگاه مردمی زیر نظر ارگان دولتی باشند، هوادار میلیونی داشته باشند_ بماند که سیاست های غلط مدیریتی باعث کاهش تماشاگران شده_ بی پول باشند؛ برای ارتزاق روزی چشم به دست دولت دوخته باشند، راه‌های درآمدزایی دو تیم در پیچ و خم های دولتی و اداری به بن بست بخورد، حق پخش تلویزیونی آنها نادیده گرفته شود، آن وقت وزیر ورزش با صراحت لهجه ای که در ذوق هر علاقه مند به فوتبال و ورزش می زند، رسیدگی به وضعیت پرسپولیس را بی اهمیت و کوچک می خواند.
شاید پرسپولیس و استقلال در سال های اخیر نتوانسته باشند در مجامع بین المللی جامی کسب کنند اما همه اهالی ورزش به خوبی می دانند که ایجاد علاقه و شوقی که این دو تیم در داخل ایجاد می کنند کمتر کسی می تواند انجام دهد. شاید اتفاقات خوب ورزشی به طور مقطعی در بین مردم ایجاد انگیزه و نشاط کند اما آنچه دائمی با مردم است فوتبال و وضعیت پرسپولیس و استقلال است.
هنوز هم نوع برخورد وزیر ورزش با استعفای رویانیان غیر قابل هضم است. اگر بحث شخصی است و گودرزی از مدیران دو باشگاه پرسپولیس و استقلال خوشش نمی‌آید_ که نوع واکنش ها و صحبت های چنین چیزی را نشان میدهد_ گناه هواداران دو تیم چیست؟ آیا زیر سوال بردن دو باشگاهی که به دلیل لجبازی های مدیریتی روزگار خوبی را سپری نمی کنند که البته بیشتر بحث ما مالی و چارت سازمانی دو باشگاه است، سود بیشتری دارد یا ضررهایی می زند که تا سال ها قابل جبران نیست؟
آیا ادبیاتی که وزیر ورزش برای این مسئله انتخاب کرده، واقعا ادبیات خودش است یا اینکه مشاورها در حال دادن نظراتی هستند که باید در آنها تجدید نظر کرد!
وقتی وزیر ورزش در مورد مدیرعامل پرسپولیس به راحتی از لفظ کم اهمیت و حاشیه نام می برد چطور توقع دارد محمد دادکان که به وی مدیرعاملی پرسپولیس پیشنهاد شد به خود این جسارت و جرات را بدهد که مدیریت باشگاهی را بپذیرد که هیچ حامی معنوی و مالی در دولت ندارد. آیا دادکان باید این اشتباه را بکند؟ آیا همین ما فردا از دادکان گلایه نمی کنیم که چرا موفق نبوده است؟
وقتی دادکان می شنود که توجه به سرخابی ها بی اهمیت جلوه داده می شود، پس چطور می تواند امیدوار باشد که می تواند روزی روزگاری این بدهی‌های میلیاردی را حل و فصل کند؟
این روزها باید به این هم فکر کنیم شاید فردا و پس فردایی هم این اتفاق برای استقلال رخ دهد.
وقتی برای وزیر ورزش اتفاقی که برای پرسپولیس رخ داده بی اهمیت و کوچک بوده باید هم منتظر چنین سیه روزی برای استقلال هم باشیم.
سخن با وزیر ورزش و جوانان است. سخن با مشاورانی است که شاید به وزیر خط می دهند.
امروز اگر تعداد تماشاگران پرسپولیس و استقلال به کمتر از ۵ هزار نفر رسیده مقصر فقط مباحث فنی نیست. دوستان مدیر راه های اشتباه رفته دیگران را نروید. مرگ پرسپولیس و استقلال یعنی مرگ نشاط ورزشی در جامعه.
